Knisperend Carbon

‘ooohhh, heerlijk, het geluid van knisperend carbon’ is een (bij ons) veel gemaakte opmerking als je met je dure hardboard ergens tegenaan tikt. Het doet letterlijk pijn in het hart. Je doet zo voorzichtig met je board, waar je veel te lang voor hebt moeten sparen dat iedere aanraking met een oppervlakte waar die niet voor bedoelt is (lees: alles behalve het water) je kippenvel bezorgt.

Het uitlenen van een carbonnen board doe je dan ook niet zomaar. Zelfs het vasthouden van een ander board kan desastreuze gevolgen hebben. Het geluid van het knisperende carbon…. het moment dat dit gebeurde of het moment vlák voordat het gebeurde...

Downwind-dagen zijn schaars, dus als we kunnen downwinden dan gaan alle radars aan. De radar die in ieder geval aanstaat is ‘wind.’ Van wind worden wij bij voorbaat al blij en de plannen kunnen gesmeed worden. Bij het downwinden is de logistiek altijd 1 van de grootste uitdagingen, zo ook op deze herfstachtige oktoberdag. De auto staat klaar en de boards kunnen op het dak gelegd worden om zo naar het beginpunt te kunnen rijden.

Voor diegene die nog nooit met wind een board op een dak hebben gelegd: lees aandachtig zodat het jou niet gaat overkomen.

Wat wij niet deden (beginnersfoutje) maar wat natuurlijk wel slim is: zet je auto zoveel mogelijk uit de wind zodat je makkelijker je board kan opladen (klinkt logisch). Maar hé, iedere beginner heeft leerervaringen nodig dus ook wij.

De ene leerervaring is alleen wat kostbaarder dan de andere.

Vol spanning in het lijf (want de wind was hard!) maken we ons klaar en beginnen we met het opladen van het eerste board. Zelfs de kleine mensen onder ons kunnen hierin hun (ietwat beperkte) bijdrage leveren. Maar dat wat we kunnen doen, dat doen we! Dus board 1 ligt op het dak en die mag door de kleinste van het stel vastgehouden worden. Je voelt je nuttig. So far so good.

Het board blijkt toch niet helemaal op de juiste plek te liggen. De coördinator van het opladen vindt dat de kleinste even 2 stappen naar rechts moet zetten (de reden daarvan is nooit kenbaar gemaakt.) Vrijwel direct slaan zijn handen om de middel van de kleinste en zet hij haar letterlijk een meter naar rechts, want dat gaat blijkbaar zo simpel. In dat ene moment waarbij de kleine voelt dat ze verplaatst wordt laat ze het board (uiteraard volledig buiten haar schuld om) 1 mini-seconde los met het gevolg dat de wind het board direct oppikt, een ferme slinger geeft en daardoor van het dak afrolt. Zo op de keitjes.

De ogen worden even flink dichtgeknepen (zeg me alsjeblieft dat dit net niet gebeurde), vervolgens weer snel geopend om te zien dat er echt voor een paar duizend euro op de grond is gevallen. Op dat moment kan je sup-hart nog zo bloeden, het board moet gered worden van nog meer rondtollende capriolen dus hup, grijpen dat ding. Het carbon is op één plaats zo beschadigd dat de splinters in onze handen terechtkomen bij het opnieuw opladen van het board.

Het carbon is op één plaats zo beschadigd dat de splinters in onze handen terechtkomen

In de auto, op weg naar het beginpunt van de downwinder, zijn we allemaal nog even stil van wat er zojuist gebeurde. Gelukkig kon er nog gebruik gemaakt worden van het board en wordt er een fantastische downwinder beleeft van Almere naar Lelystad over het Markermeer. Na 18 pittige kilometers waarbij uiteindelijk de golven een hele hoop hebben goedgemaakt keren we weer huiswaarts. En dat board? Die gaat naar de reparateur om weer opgelapt te worden voor de volgende mooie tocht. Want hoe hard carbon ook mag knisperen, deze vriendschap is nog altijd sterker dan carbon.

Suppen Harderwijk, Suppen Veluwemeer, Suppen Randmeren, Suppen Gelderland, Suppen met hond, Sup-les, Suppen beginners, teamuitje.